Seattle is echt een stad van uitersten. In de jaren '80 natuurlijk de bakermat van de Grunge (voor de niet ingewijden; heftige gitaarmuziek waar Arny destijds nogal veel mee van doen had), maar ook de stad van Microsoft en yuppies.
Je merkt het al bij het toeristisch epicentrum van de stad; Pikemarket. Een overdekte markthal waar 'verse vis' tot een kunstvorm wordt verheven. De versgevangen kabeljauw vliegt je letterlijk én figuurlijk om de oren!
Als er nm. een 'visje' (gemiddeld een halve meter groot) wordt verkocht, wordt ie als een rugby bal van de ene naar de andere visverkoper gegooid. Nu weten we eindelijk waar 'vliegende vis' vandaan komt.
Het is natuurlijk een gimmick, maar je merkt wel dat de mensen die er werken er flink lol in hebben en niet een of andere plichtmatige toeristische show afwerken. Er wordt daadwerkelijk waanzinnig lekker verse vis verkocht! En krab, en garnalen, en oesters en... en... en...
Daarna opzoek naar het bronzen beeld van Seattle bekendste muzikant: Jimi Henrix... een eindje uit het centrum, maar wel via diverse leuke buurtjes waar het natuurlijk stikte van de CD-winkels! Vooral 'Singles Going Steady' gaf een flinke deuk in ons dagbudget. De meest obscure punksingles (vinyl!) gaan hier voor een prikje over de toonbank.
Zo'n 3 uur later hadden we het beeld van Jimi nog steeds niet gezien, we hebben het pas gevonden toen we totaal vermoeid uit, weer een, CD-winkel strompelden en er zo'n beetje over struikelden....
We waren blij toen we weer het lelijke Rem Koolhaas gebouw naast ons hotel zagen... moe, moe, moe....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten